ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਰਗੇ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੀ ਧਾਕ ਜਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ’

ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕੰਗਾਰੂਨਾਮਾ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤਹਿ ਕੀਤਾ ‘ਗੁਰਸ਼ਮਿੰਦਰ ਨੇ’

ਕਕਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਹੋਣੀ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰੀ ‘ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ’ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪ ਚੁਣਦਾ ਹੈ, ਡਿੱਗਰੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੜੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਜਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿਚ ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਜਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਕੋਈ ਲਿਖਣ ਕਲਾ ਦੀ ਡਿੱਗਰੀ ਹੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਲਿਖਣ ਕਲਾ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਅੱਛਾ ਤੇ ਪਾਏਦਾਰ ਕੰਮ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀਆਂ ਡਿੱਗਰੀਆਂ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਲੋਕ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦਾ ਚਮਤਕਾਰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਰਗੇ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡ ਦੇਵੇ, ਅੱਜ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਆਪਾਂ ਬਹੁਪੱਖੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਅਤੇ ਮਜਬੂਰਨ ਬਣੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ’ ਦੀ।  ਮੁੱਢ ਤੇ ਪੜਾਈ-

ਹਰਿਆਣਾ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਹਵਾ ਚੱਲੀ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਤਿੰਨ ਟੁਕੜੇ ਹੋ ਗਏ। ਪਰ ਹਰਿਆਣਾ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਏ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕਲਚਰ ਆਪਣੀ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ। 1969 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਸਿਰਸਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇਸੁਮਲਕਾਣਾ ਵਿਚ ਗੁਰਸ਼ਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸ.ਰਘਵੀਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਤੇ ਮਾਤਾ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ ਜਨਮ ਲਿਆ। ਸਾਂਵਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਗੁਰਸ਼ਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਨਾਮ ‘ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ’ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਭੇੜ ਚ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ। ਦਾਦਾ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਾਂਝੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਬਾਗ਼ਬਾਨ ਵਜੋਂ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਗ਼ਜ਼ਾਂ ਵਿਚ ਦਰਜ ਹਨ। ਅੰਗੂਰਾਂ, ਸੰਗਤਰਿਆਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਜਵਾਕ ਸੀ ਮਿੰਟੂ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਪੜ੍ਹਨ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਮੁੱਢਲੀ ਪੜਾਈ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੇਸੁਮਲਕਾਣਾ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਕੀਤੀ। ਪਰਿਵਾਰ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਕੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਕਾਲਾਂਵਾਲੀ ਮੰਡੀ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਮਸਾਂ ਸਾਢੇ ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ। ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਖੁੱਲ ਸੀ ਕਿ ਗ਼ੈਰਕਨੂੰਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਸਹੀ ਪਰ ਸਾਢੇ ਅੱਠ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਟਰੈਕਟਰ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਹਰਿਆਣਾ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਏ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੀ, ਪੜਾਈ ਦਾ ਮੀਡੀਆ ਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਮੀਡੀਅਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੰਡੀ ਵਿਚ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਮੀਡੀਅਮ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਸੱਤਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਚੋਣਵਾਂ ਵਿਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਬਠਿੰਡਾ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ। ਉੱਧਰ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਸੀ, 1983-84 ਦੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੱਸਾਂ ਭੰਨਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪੜਾਈ ਵਿਚ ਫਾਡੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਇਕ ਮਿੱਤਰ ਜੋਤਸ਼ੀ ਵਾਂਗ ਹੱਥ ਦੇਖਦਾ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੱਸਦਾ, ਉਹ ਚੰਗੇ ਚੋਖੇ ਰੁਪਏ ਕਮਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਮਿੰਟੂ ਸਦਾ ਉਸ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਕਰਦਾ ਤੇ ਅਖੀਰ ਸੱਚ ਜਾਣਨ ਲਈ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਜੈਪੁਰ ਵਿਚ ਜੋਤਸ਼ੀ ਦੀ ਪੜਾਈ 'ਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ। ਜੋਤਸ਼ ਵਿੱਦਿਆ ਦੀ ਪੜਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ, ਤੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਇਕ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਪੰਡਤ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਜੋਤਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਕਿੱਤਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਨਾ ਖ਼ੁਦ ਇਸ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵਹਿਮ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਠਿੰਡਾ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਭਣਵਈਏ ਨਾਲ ਗੈਸ ਏਜੰਸੀ ਸੀ ਸਾਂਭਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਲਿਖਣ ਦਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਉਹ 1987 ਚ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ‘ਫ਼ਰਕ’ ਲਿਖ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੰਨੀਵਾਲੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਪਤਾਹਿਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ‘ਮੁੱਖਪਾਲ’ ਵਿਚ ਛਪਿਆ ਸੀ।

-ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਜਵਾਨੀ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਤੇ ਵਿਆਹ-

ਸਾਂਵਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਬੜਾ ਹੀ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਜਵਾਕ ਸੀ। ਘਰਦਿਆਂ ਦਾ ’ਕੱਲਾ-’ਕੱਲਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ, ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਛੁੱਟੀ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਬਲਦ ਵਾਂਗ ਜੋਤ ਦੇ ਸਨ। ਜਮਾਂ ਤਰਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਕੱਚੇ ਰਸਤੇ ਤੇ ਹਰੇ ਚਾਰੇ ਦੀ ਪੰਡ ਸਾਈਕਲ 'ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ, ਟਰੈਕਟਰ ਚਲਾਉਣਾ ਆਦਿ ਆਦਿ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਦਿਲੀ ਵੀ ਜਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਫੁੱਟਬਾਲ ਦਾ ਖਿਡਾਰੀ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ  ਸੀ। ਮੇਲਿਆਂ ਵਿਚ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵੀ ਖੇਡਦਾ ਤੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਟਰੱਕ ਵੀ ਖਿੱਚ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। 22 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ 1991 ਵਿਚ ਖੁਸ਼ਵੰਤਪਾਲ ਕੌਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। 

-ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਕੰਮ-

1996 ਵਿਚ ਦੋਸਤਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ, ਜੰਟਾ ਸਿੰਘ, ਪਟਵਾਰੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕਾਲਾਂਵਾਲੀ ਵਿਚ ਸਹਾਰਾ ਕਲੱਬ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਸੜਕ ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਜ਼ਖ਼ਮੀਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਕੋਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਹਾਰਾ ਕਲੱਬ ਨੇ ਇਹ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਬੇਸ਼ੱਕ ਕਈ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵੀ ਦੇਣੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ ਪਰ ਇਹ ਸੇਵਾ ਨਿਰੰਤਰ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ, ਪੰਜ ਵੈਨਾਂ ਇਹ ਕਾਰਜ ਅੱਜ ਵੀ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ 30 ਹਜ਼ਾਰ ਡਾਲਰ ਦੀ ਇਕ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਸਰਬੱਤ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦਾ ਕੀੜਾ ਅਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਵੀ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਵੇਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ (ਸਟੂਡੈਂਟਸ) ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕ ਮਿਸ ਕਾਲ ਸਿਸਟਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਾਲ ਬੜੀ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ 60 ਡਾਲਰ ਮਹੀਨਾ ਤੇ ਫ਼ੋਨ ਲਿਆ ਜਿਸ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਮਹੀਨਾ ਕਾਲਾਂ ਮੁਫ਼ਤ ਸਨ, ਕੋਈ ਵੀ ਮਿਸ ਕਾਲ ਕਰੇ ਤੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁੜ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ‘ਵਨ ਮੈਨ ਆਰਮੀ’ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਸੀ। ਜਿਸ ਤਹਿਤ ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ। -ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਜਾਣਾ-

2007 ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਜਾਣ ਲਈ ਰਸਤੇ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਆਈਲਟਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਓਐਸਡੀ ਰਹੇ ਸੰਦੀਪ ਸੰਧੂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮਾਈਗਰੇਸ਼ਨ ਏਜੰਟ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਫਾਈਲ ਲਗਾਈ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੀ ਪੀਆਰ ਲੱਗ ਗਈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ‘ਐਡੀਲੇਡ’ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਚੱਲੇ ਗਏ। ਮਿੰਟੂ ਦੇ ਸਾਂਢੂ ਸਾਹਿਬ ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ (ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਨਹੀਂ ਰਹੇ) ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਤਕਰੀਬਨ ਤੀਹ ਸਾਲ ਤੋਂ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਦਿਮਾਗ਼ ਦਾ ਲਾਭ ਇੱਥੇ ਵੀ ਮਿਲਿਆ। ਆਪਣੇ ਨਿੱਤ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇੱਥੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਉੱਸਲਵੱਟੇ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਚੈਨਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਘੱਟਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। 2000 ਡਾਲਰ ਦੀ ਡਿਸ਼ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਪੰਜਾਬੀ ਏਨੇ ਰੁਪਏ ਲਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤਾਂ ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਿਡਨੀ ਤੋਂ 650 ਡਾਲਰ ਦੀ ਡਿਸ਼ ਮਿਲ ਗਈ ਤੇ ਰਿਵਰਲੈਂਡ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਡਿਸ਼ ਲਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਡਿਸ਼ ਲਾਉਣਾ ਬੜਾ ਜੋਖ਼ਮ ਭਰਿਆ ਕੰਮ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਗਨਲ ਬੜੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਤਕਨੀਕੀ ਮੁਹਾਰਤ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਡਿਸ਼ ਲਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਮੁਫ਼ਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ 650 ਡਾਲਰ ਦੀ ਡਿਸ਼ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਵਜੋਂ 650 ਡਾਲਰ ਦੀ ਹੀ ਲਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣ ਗਈ। ਬਥੇਰਾ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਰੁਪਏ ਲੈ ਲਿਆ ਕਰੋ ਪਰ ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਦੋਸਤੀ ਖੱਟੀ ਤੇ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। 

-ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮੀ-

ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਨਿਕਲਦਾ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਲਬਰਨ ਤੋਂ ਇਕ ‘ਇੰਡੋ ਟਾਈਮਜ਼’ ਨਾਮ ਦਾ ਅਖਬਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਮੁਫ਼ਤ ਹੀ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਪਰ ਜੇਕਰ ਦੂਰ ਭੇਜਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਡਾਕ ਖਰਚਾ ਕਾਫ਼ੀ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਇੰਡੋ ਟਾਈਮਜ਼ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਡਾਕ ਖਰਚਾ ਮੰਗਿਆ ਤਾਂ ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਡਾਕ ਖਰਚਾ ਦੇਣਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਡਨੀ ਤੋਂ ‘ਪੰਜਾਬ ਟਾਈਮਜ਼’ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਵੀ ਡਾਕ ਖਰਚਾ ਮੰਗਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਮਨਜੀਤ ਬੋਪਾਰਾਏ ਨੇ 2008 ਵਿਚ ‘ਦਾ ਪੰਜਾਬ’ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਮਨਜੀਤ ਬੋਪਾਰਾਏ ਨੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ‘ਦਾ ਪੰਜਾਬ’ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ‘ਸਬ ਐਡੀਟਰ’ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ, ਇਸ ਅਖਬਾਰ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਨਰਸਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ । ਮਿੰਟੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ‘ਮੈਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਇੱਲ ਤੇ ਕੁੱਕੜ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਬਤੌਰ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦਾ ਹਰ ਪੱਖ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਬਣਾਇਆ’। ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਇਸ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ‘ਦਾ ਪੰਜਾਬ’ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਬਲਜੀਤ ਖੇਲਾ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਅਮਰਜੀਤ ਖੇਲਾ ਲਿਖਦੇ ਰਹੇ। ਇਹ ਅਖਬਾਰ ਬਰਨਾਲਾ ਤੋਂ ਤਰਕਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਅਮਿੱਤ ਮਿੱਤਰ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਭੇਜਦੇ ਸਨ। -ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ-

ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੱਧੂ ਨੇ ‘ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ’ 2005-06 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 2008-09 ਤੱਕ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਲਿਖਣ ਕਲਾ ਵਿਚ ਸਥਾਪਤੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਲੇਖਣੀ ਦਾ ਕਾਇਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। 2009 ਤੋਂ ਹੀ ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੱਧੂ ਨੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨਾਲ ਰਾਬਤਾ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ। ਮੁੜ ਰੇਡੀਓ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾਇਆ। 2011 ਵਿਚ ਸਰਗਰਮ ਤੌਰ ਤੇ ‘ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ’ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉੱਧਰ ਰਿਵਰਲੈਂਡ ਵਿਚ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਡਿਸ਼ ਲਾਉਣ ਡੀ ਸੇਵਾ ਜਾਰੀ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਇਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਮਿੰਟੂ ਦੀ ਇਸ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ‘ਫੋਕਸ ਟੈੱਲ’ ਕੰਪਨੀ ਵਿਚ ਜੁਆਇਨ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਮਿੰਟੂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਚੋਖੇ ਡਾਲਰ ਤਨਖ਼ਾਹ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੇ। ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ ਤੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਕੰਪਨੀ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੀ ਕਰਨੇ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਫ਼ੋਨ ਦੀ ਰੇਂਜ ਦਾ ਬੜਾ ਜੋਖ਼ਮ ਸੀ, ਰੇਂਜ ਲੈਣ ਲਈ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕੋਠੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ, ਪੌੜੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ, ਕਈ ਸਾਰੇ ਪਾਪੜ ਵੇਲਣੇ ਤੇ ਰੇਂਜ ਫੜਨੀ ਤੇ ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕਰਨੇ। 10 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ ਤੇ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿਚ ਮਕਬੂਲੀਅਤ ਬਣ ਗਈ ਸੀ। ਕਾਰਾਂ ਟਰੱਕਾਂ ਵਿਚ ਲੋਕ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ। ਬੜੀ ਸ਼ਿੱਦਤ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣੀ।  -ਪ੍ਰਿੰਟ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚ ਕਦਮ ਰੱਖਣਾ-

ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਣ ਗਏ ਸਨ। ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਆਸਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਫਰਵਰੀ 2013 ਵਿਚ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਅਜ਼ਾਦ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ‘ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ’ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਅਖ਼ਬਾਰ ਏਨਾ ਮਕਬੂਲ ਹੋਇਆ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਹਰ ਇਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਮੁਫ਼ਤ ਕਾਪੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਸੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਚ ਵੀ ਹਰਬੰਸ ਬੁੱਟਰ ਨੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਕੱਢਿਆ ਹੈ। ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ‘ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ’ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਹੀ ਪੜਾ ਰਹੇ ਸਨ, 10 ਹਜਾਰ ਕਾਪੀ ਹਰ ਐਡੀਸ਼ਨ ਦੀ ਨਿਕਲਦੀ ਸੀ। ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਕਦੇ ਮਿਲਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮਿਲਦਾ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਾਟਾ ਪੈਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਸੀ। ਪਰ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਏਨੇ ਵਿਚ ਕੋਵਿਡ ਆ ਗਿਆ। ਕੋਵਿਡ ਕਰਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਿੰਟ ਅਖ਼ਬਾਰ ਛਾਪਣੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਹੁਣ ਹੋਰ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ‘ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ’ ਵੀ ਆਨ ਲਾਈਨ ਹੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ 24 ਘੰਟੇ ਅੱਪਡੇਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  -ਪੇਂਡੂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ-

ਜਦੋਂ ਯੂ ਟਿਊਬ ਤੇ ਹਾਲੇ ਵਲੌਗ ਦਾ ਕੋਈ ਚਲਣ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਿੰਟੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਯੂ ਟਿਊਬ ਚੈਨਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਬਰੋਕਨ ਹਿੱਲ ਵਿਚ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਖਾਨਾ ਹਨ। ਉੱਥੇ ਇਕ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਇਹ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦਾ ਅੰਦਰਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਜਾਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਢੀਂਡਸਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸ਼ੂਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਯੂ ਟਿਊਬ ਤੇ ‘ਪੇਂਡੂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ’ ਨਾਮ ਦਾ ਚੈਨਲ ਬਣਾ ਕੇ ਇਹ ਵੀਡੀਓ ਅੱਪਲੋਡ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ‘ਪੇਂਡੂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ’ ਏਨਾ ਮਕਬੂਲ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਸ ਦੇ 15.50 ਮਿਲੀਅਨ ਵਿਊਅਰਜ਼ ਹਨ। ਇਸ ਚੈਨਲ ਵਿਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਰਾਤਾਂ, ਵੱਖ ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਵੀਡੀਓ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਚਰਚਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। -ਕਿਤਾਬਾਂ-

ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੇ ਕਈ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਆਰਟੀਕਲ ਛਪੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਕਿਤਾਬ ਨਿਕਲੀ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ‘ਕੈਂਗਰੂਨਾਮਾ’। ਇਸ ਦੇ ਪੰਜ ਐਡੀਸ਼ਨ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਛਪ ਗਏ ਹਨ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਵੀ ਸ਼ਾਹਮੁਖੀ ਵਿਚ ਇਕ ਐਡੀਸ਼ਨ ਛਪ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਦਾ ਹੁਣੇ ਹੀ ਕਰਨ ਭੀਖੀ ਵੱਲੋਂ ਐਡੀਸ਼ਨ ਛਾਪਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ਛਾਪਣ ਲਈ ਲਵਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਇਕ ਅਧਿਆਪਕ ਤਰਜਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਸ਼ਨ ਹੇਠ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ‘ਕੂਕਾਬਾਰਾ’ ਵੀ ਨਿਕਲਿਆ। ਉਹ  ਪੰਜਾਬੀ ਕਲਚਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਸਾਊਥ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵੀ ਹੈ। ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਹੇਠ ਹੋਣਗੀਆਂ। -ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ-

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਮਿ‌ਲਿਆ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ‘ਗਵਰਨਰ ਐਵਾਰਡ’ ਦਾ ਵਧਾ ਵਿਕਾਰ ਹੈ। ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਇਹ ਐਵਾਰਡ ਹਾਸਲ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।  -ਧਮਕੀਆਂ ਕੋਰਟ ਕੇਸ-

ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਬਣਿਆ ਸੀ, ਕਈ ਸਾਰੇ ਪੱਖਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਈਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਲਿਖਦਾ ਤਾਂ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਨਾਮ ਲਿਖ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਰੇ ਕੇਸਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਕਈਆਂ ਕੇਸਾਂ ਵਿਚ ਵਾਰਨਿੰਗ ਦੇ ਕੇ ਮਾਨਯੋਗ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਛੱਡਿਆ, ਬਾਕੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪੌਪ ਗਾਇਕ ਹਨੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਹੋਈ ਸੀ, ਉਸ ਵਿਚ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਹਨੀ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਟੀਮ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕਰ ਗਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਈ ਸਾਰੀਆਂ ‌ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਕੀਤੀਆਂ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੱਟੜਵਾਦ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਠੱਗੀਆਂ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਪਰਦੇ ਫਾਸ਼ ਕੀਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਕਈ ਸਾਰੇ ਗਰੁੱਪ ਹਨ ਜੋ ਰੁਪਏ ਦੇ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਜਾਂ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਕਤਲ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਬਾਰੇ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ ‘ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੇ ਬੇਗਾਨੇ ਮੋਢੇ’ ਇਸ ਤੇ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ। ਡਾ. ਹਰਸ਼ਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਵਜੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਇਕ ਲੇਖ ਪ੍ਰਕਾ‌ਸ਼ਿਤ ਕਰਵਾਇਆ ਇਸ ਦੀ ਵਿਰੋਧਤਾ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਆਰਟੀਕਲ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ‘ਕਿਹੜੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਹਰਸ਼ਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ’ ਤਾਂ ਇਸ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਚਰਚਾ ਹੋਈ। 50 ਦੇ ਕਰੀਬ ਕੇਸਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ।  -ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਮੀਡੀਆ-

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ‘ਇੰਡੋ ਪੰਜਾਬ’ ਨਾਮ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, (ਇਸ ਨਾਮ ਤੇ 2010 ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਤਰਾਂ ਦੇ ਲੇਖਕ ਨੇ ‘ਇੰਡੋ-ਪੰਜਾਬ’ ਨਾਮ ਦਾ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਆਰ ਐਨ ਆਈ ਤੋਂ ਰਜਿਸਟਰਡ ਕਰਵਾ ਕੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।) ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਰਾਜਵੰਤ ਸਿੰਘ ‘ਪੰਜਾਬ ਟਾਈਮਜ਼’ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ, ‘ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਇਰਲ’ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵੀ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ‘ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰ’ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ 24 ਘੰਟੇ ਸੱਤੇ ਦਿਨ ‘ਹਰਮਨ ਰੇਡੀਓ’ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ‘ਹਾਂਜੀ ਰੇਡੀਓ’ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਖ਼ਾਲਸਿਆਂ ਦਾ ‘ਕੌਮੀ ਅਵਾਜ਼’ ਵੀ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਚੋਣਵੇਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਅਜੀਤ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਮਰਜੀਤ ਖੇਲਾ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਡਨੀ ਤੋਂ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਕਾਹਲੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ, ਅਜੀਤ ਲਈ ਹਰਕੀਰਤ ਸੰਧਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਲਬਾਰਨ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ‌ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਲਈ ਤੇਜਸਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਜਨੌਦਾ, ਤੇ ਹੋਰ ਮੀਡੀਆ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ਪ੍ਰੀਤ ਸੁਨਾਮ, ਮਨਦੀਪ ਸੈਣੀ ਅਤੇ ਅਜੀਤ ਲਈ ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ ਆਹਲੂਵਾਲੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬ੍ਰਿਸਬੇਨ ਤੋਂ ਹਰਜੀਤ ਲਸਾੜਾ, ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਕੋਹਲੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ , ਐਡੀਲੇਡ ਤੋਂ ਅਜੀਤ ਲਈ ਗੁਰਮੀਤ ਵਾਲੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। -ਪਰਿਵਾਰ-

127 ਡਾਲਰ ਤੇ 2 ਅਟੈਚੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਗਏ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤੇ ਇਕ 20 ਕਮਰਿਆਂ ਦਾ ਮੋਟਲ ਆਪਣਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, 120 ਏਕੜ ਵਿਚ ਅੰਗੂਰਾਂ ਸੰਗਤਰਿਆਂ ਦਾ ਬਾਗ਼ ਹੈ। 28 ਦੇ ਕਰੀਬ ਮੁਲਕਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਦੀ ਪਤਨੀ ਖੁਸ਼ਵੰਤਪਾਲ ਕੌਰ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ ਹੈ ਤੇ ਪੁੱਤਰ ਅਨਮੋਲਵੀਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਸੈਮੀ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ ਪੜਦਾ ਹੈ। 43 ਦੇ ਕਰੀਬ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟਾਂ ਦੀ ਪੜਾਈ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਬੇਬੇ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਦੋਵੇਂ ਥਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।  ਸੋ ਮਿੰਟੂ ਬਰਾੜ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚੋਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਜਾ ਕੇ ਕਾਫ਼ੀ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਵੀ ਕਮਾਇਆ। ‘ਵੰਡ ਛਕੋ’ ਨਾਮ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਚਰਚਾ ਨਾਲ ਯੂ ਟਿਊਬ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਨਾਮ ਬਣਾਇਆ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਰਹਿਣ ਲਈ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਮੁਲਕ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਵੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਲੀਗਲ ਤੌਰ ਤੇ ਆਵੇ। ਜਿਸ ਕੰਮ ਵਿਚ ਮਾਹਰ ਹੈ ਉਸੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦਾ। ਅਜਿਹੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਤੇ ਕਾਮਯਾਬ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਚੰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਮੈਂ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ... ਆਮੀਨ!!

ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ 8146001100