ਬਹੁ ਪੱਖ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਹੈ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ’

-ਮੁੱਢ ਤੇ ਜਨਮ

ਗ਼ਦਰੀ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜੰਡਿਆਲਾ ਮੰਝਕੀ ਵਿਚ ਪਿਤਾ ਸ. ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਾਤਾ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ 12 ਫਰਵਰੀ 1955 ਨੂੰ ਜਨਮੇ ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਦਾ ਬਚਪਨ ਗ਼ਰੀਬੀ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਰਿਆ। ਸੂਤ ਕੱਤ ਕੇ ਖੱਦਰ ਭੰਡਾਰ ਵਿਚ ਵਟਾ ਕੇ ਕੱਪੜੇ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਭੋਗਿਆ। ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਜਾਣ ਦੀ ਆਸ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਮਾਣਮੱਤਾ ਇਤਿਹਾਸ ਵੀ ਅਗਾਂਹ ਵਧਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਛੱਡੋ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿਚ ਪਿੰਡ ਜੰਡਿਆਲਾ ਤੋਂ ਵੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜਥੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਲੂਣ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਵੀ ਸਿੰਬੋਲਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਛੱਪੜ ਵਿਚ ਨਮਕ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 3 ਭੈਣਾਂ ਤੇ 3 ਭਰਾ ਤੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ। -ਪੜਾਈ

ਸਕੂਲੀ ਪੜਾਈ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤੇ ਕਾਲਜ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸੀਪੀਆਈ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਥੇਬੰਦੀ ਏਆਈਐਸਐਫ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮ ਹੋ ਗਏ। ਕੁਝ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਬੀਏ ਦੂਜੇ ਸਾਲ ਵਿਚ ਹੀ ਪੜਾਈ ਛੱਡਣੀ ਪਈ। ਬੀਏ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੀਤੀ, ਐਮਏ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੀਤੀ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਰੈਗੂਲਰ ਐਮਫਿਲ ਕੀਤੀ। ਪੀ ਐੱਚ ਡੀ ਵੀ ਕੀਤੀ। -ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ

ਬੀਏ ਦੂਜਾ ਸਾਲ ਵਿੱਚੇ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਵਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਵਜੋਂ ਜੁਆਇਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਰੈਗੂਲਰ ਐਮਫਿਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸਮਾਂ ਬੜਾ ਸਖ਼ਤ ਰਿਹਾ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨਵਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਤੋਂ ਹੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਾਣਾ, ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਆਕੇ ਨਵਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਵਿਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਤੇ ਨਵਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਵਿਚ ਰਾਤ ਬਿਤਾਉਣੀ। ਦੂਰ ਦਰਸ਼ਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਦੀਆਂ 22 ਅਸਾਮੀਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ, ਡਾ. ਜੌਹਲ ਨੇ ਇੱਥੇ ਅਪਲਾਈ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਨੇ 22 ਵਿਚੋਂ 16 ਅਸਾਮੀਆਂ ਭਰ ਲਈਆਂ ਪਰ 6 ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਈਆਂ। ਅਜੀਤ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਧੂ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਲਖਵਿੰਦਰ ਨੇ ਅਜੀਤ ਵਿਚ ਜੁਆਇਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਜੋ ਛੇ ਅਸਾਮੀਆਂ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ 1985 ਵਿਚ ਉਸ ਅਸਾਮੀ ਦੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਨੂੰ ਨਿਯੁਕਤੀ ਪੱਤਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਬਤੌਰ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਉੱਥੇ ਜੁਆਇਨ ਕਰ ਲਿਆ। 1991 ਵਿਚ ਯੂਪੀਐਸਸੀ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਡੀਡੀ ਨਿਊਜ਼ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਿੰਗ ਐਗਜ਼ੈਕਟਿਵ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ 1991 ਵਿਚ ਗਜ਼ਟਿਡ ਅਸਾਮੀ ਤੇ ਜੁਆਇਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਜਿੱਥੇ ਕਿ 2015 ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਦੀਪਕ ਚੌਰਸੀਆ ਸਮਾਚਾਰ ਪਲੱਸ ਵਿਚ ਐਂਕਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਜੌਹਲ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਕਾਮਨ ਵੈਲਥ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਮੇਲਨ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਾਈਜੀਰੀਆ ਵਿਚ ਗਏ ਸਨ ਤਾਂ ਡੀਡੀ ਵੱਲੋਂ ਡਾ ਜੌਹਲ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਭੇਜਿਆ। ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਪੂਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਭੇਜਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਤ੍ਰਿਮਾਸਿਕ ਕਾਵਿਲੋਕ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਵੀ ਰਹੇ। -ਨਿਰਮਾਣ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ

ਉੱਘੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰਾਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੇ। ਕੁਝ ਪੱਤਰੇ ਡਾ. ਬਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ ਦੇ ਨਾਵਲ ਤੇ ਅੱਠ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਜੁਗ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੋਹਣ ਸਿੰਘ ਸੀਤਲ ਦੇ ਨਾਵਲ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਕਿਸ਼ਤਾਂ। ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਦੇ ਰੂਪ ਧਾਰਾ ਨਾਵਲ ਤੇ, ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ ਆਰਥਰ ਮਿਲਰ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਾਟਕ ‘ਡੈੱਥ ਆਫ਼ ਏ ਸੇਲਜ਼ਮੈਨ’ ਤੇ, ਦਰਸ਼ਨ ਮਿੱਤਵਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬਦਲੇ ਖੋਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਤੇ, ਰਾਮ ਸਰੂਪ ਅਣਖੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਈਕਲ ਦੌੜ ਤੇ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ। ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਵਿਚ ਵਿਰਾਸਤ, ਲਿਸ਼ਕਾਰਾ, ਨਕਸ਼ ਨੁਹਾਰ, ਬੈਠਕ, ਰਾਬਤਾ, ਸੁਰ ਪੰਜਾਬੀ, ਸੁਰ ਸਿਰਤਾਜ, ਪਟਿਆਲਾ ਦਰਪਣ, ਰੂਬਰੂ, ਦਰਪਣ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਕਵੀ ਤੇ ਕਵਿਤਾ, ਸਹਿਤਧਾਰਾ, ਸੁਖਨਸਾਜ਼, ਵੀ ਕੀਤੇ । ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਦਾ ਵਿਆਪਕ ਤਜਰਬਾ ਹਾਸਲ ਹੈ। -ਅਕਾਦਮਿਕ ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਯੋਗਦਾਨ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਜਰਨਲਿਜ਼ਮ ‌ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਰੀਸਰਚ ਡਿੱਗਰੀ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੋ ਟਰਮਾਂ ਲਗਾਤਾਰ, ਪੀਟੀਯੂ ਦੀ ਜਰਨਲਿਜ਼ਮ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪਟਿਆਲਾ, ਪੀਟੀਯੂ ਅਤੇ ਲਵਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀਆ ਵੱਖ ਵੱਖ ਫੈਕਲਟੀਜ਼ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਕੋ-ਗਾਈਡ। ਜੰਗ ਏ ਅਜ਼ਾਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਵੱਲੋਂ ਉੱਘੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸ਼ਿਆਮ ਬੈਨੇਗਲ ਦੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨਾਂ ਅਧੀਨ ਬਣਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਈ ਫ਼ਿਲਮ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਬਣੇ। -ਸਿਰਜਣਾ

ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋਈ (ਕਵਿਤਾ), ਮਨੋਵੇਗ (ਕਵਿਤਾ), ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਰਗਰਮ (ਕਵਿਤਾ), ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਇਕ ਸੰਵਾਦ (ਲੰਮੀ ਕਵਿਤਾ), ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਇਕ ਸੰਵਾਦ (ਹਿੰਦੀ), ਬਲੈਕ ਹੋਲ (ਲੰਮੀ ਕਵਿਤਾ), ਬਲੈਕ ਹੋਲ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ), ਅਣਲਿਖੇ ਵਰਕੇ (ਕਾਵਿ ਨਿਬੰਧ), ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਸੰਸਦ (ਕਵਿਤਾ), ਬਹਿਸ ਤੋਂ ਬੇਖ਼ਬਰ (ਕਵਿਤਾ), ਲਹੂ ਦੇ ਲਫ਼ਜ਼ (ਚੋਣਵੀਂ ਕਵਿਤਾ), ਬਰਤਾਨਵੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਪਛਾਣ ਚਿੰਨ੍ਹ (ਸਮੀਖਿਆ), ਸਮਤਾ ਦੇ ਸਮਰਥਕ : ਡਾਕਟਰ ਅੰਬੇਡਕਰ, (ਵਸੰਤ ਮੂਨ ਦੀ ਮਰਾਠੀ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ ਐਨ ਬੀ ਟੀ ਲਈ 2004), ਕਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼, (ਰਾਮ ਚਰਨ ਲਾਲ ਸ਼ਰਮਾ ਦੀ ਜੇਲ੍ਹ ਡਾਇਰੀ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਐਨ ਬੀ ਟੀ ਲਈ 2004), ਕਲਪਨਾ ਚਾਵਲਾ (ਸੁਬੋਧ ਮੋਹੰਤੀ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਸੂਚਨਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਮੰਤਰਾਲੇ ਲਈ), ਕਫ਼ਨ (ਮੁਨਸ਼ੀ ਪ੍ਰੇਮ ਚੰਦ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਐਨ ਬੀ ਟੀ ਲਈ), ਪਾਣੀ ਹੋਏ ਵਿਚਾਰ (ਕਵਿਤਾਵਾਂ 2022) ਆਦਿ ਕਿਤਾਬਾਂ ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਦੀਆਂ ਮਾਰਕਿਟ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। -ਸਨਮਾਨ

ਡਾ. ਜੌਹਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਣ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲੋਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਐਚੀਵਰਜ਼ ਐਵਾਰਡ, ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲੋਂ ਸਰਬੋਤਮ ਪੁਸਤਕ (ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਸੰਸਦ), ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ : ਟੀਵੀ ਸ਼ੋਅ ‘ਜਲਵਾ’ ਲਈ, ਪਬਲਿਕ ਸਰਵਿਸ ਬਰਾਡਕਾਸਟਿੰਗ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਐਵਾਰਡ: (ਸੰਤ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੀਚੇਵਾਲ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਬਾਰੇ ਬਣਾਈ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ), ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਪੁਰਸਕਾਰ : ਰਚਨਾ ਵਿਚਾਰ ਮੰਚ ਨਾਭਾ ਵੱਲੋਂ, ਬੁੱਲ੍ਹੇਸ਼ਾਹ ਪੁਰਸਕਾਰ: ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਰਾਈਟਰਜ਼ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਡੈਨਮਾਰਕ ਵੱਲੋਂ ਆਦਿ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਡਾ. ਜੌਹਲ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਹਨ। -ਮੌਜੂਦਾ ਅਹੁਦੇ

ਪੰਜਾਬ ਪ੍ਰੈਸ ਕਲੱਬ ਜਿਹੀ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਕਈ ਆਹੁਦਿਆਂ ਤੇ ਸ਼ੁਮਾਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਆਰਟਸ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੰਗ-ਏ-ਅਜ਼ਾਦੀ ਯਾਦਗਾਰ, ਕਰਤਾਰਪੁਰ (ਪੰਜਾਬ) ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਾਵਿ ਲੋਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਅਤੇ ਯੂ-ਟਿਊਬ ਚੈਨਲ ਤੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। -ਪਰਿਵਾਰ

ਧਰਮ-ਪਤਨੀ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਰਾਏ (ਜੌਹਲ) ਹਨ, ਦੋ ਬੱਚੇ ਜਸ਼ਨਜੋਤ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਸੁਜਾਨਪੁਰ ਵਿਚ ਜਦ ਕਿ ਵੱਡੀ ਬੇਟੀ ਜਸਲੀਨ ਕੌਰ ਜੌਹਲ (ਰੰਧਾਵਾ) ਖ਼ਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਫ਼ਾਰ ਵੁਮੈਨ ਵਿਚ ਹਨ। -ਪੱਤਰਕਾਰ ਤੇ ਮੀਡੀਆ ਬਾਰੇ

ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਧੂ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ, ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅਨੰਦ, ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਦੁਸਾਂਝ, ਗਿ. ਸਾਦੀ ਸਿੰਘ, ਲਾਲ ਜਗਤ ਨਰਾਇਣ, ਬਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ, ਗਿ. ਭਜਨ ਸਿੰਘ, ਜਤਿੰਦਰ ਪੰਨੂ, ਚੰਦ ਫ਼ਤਿਹਪੁਰ, ਫ਼ੀਲਡ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ, ਯਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਵਾਲਾ ਐਚਐਸ ਬਾਵਾ ਆਦਿ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਡਾ. ਜੌਹਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਵੀਰ ਪ੍ਰਤਾਪ, ਮਿਲਾਪ, ਯਸ਼, ਪੰਜਾਬ ਕੇਸਰੀ, ਅਕਾਲੀ ਪਤ੍ਰਿਕਾ, ਕੌਮੀ ਦਰਦ, ਪ੍ਰਭਾਤ, ਜਥੇਦਾਰ, ਫੁਲਵਾੜੀ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਂਜ ਅੱਜ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗਈ, ਉਹ ਖ਼ਾਸ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅੱਜ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦਾ ਪੱਖ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਵੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅੱਜ ਤਾਂ ਇਹ ਯੁੱਗ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਖ਼ਬਰ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਖ਼ਬਰ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਹੋ ਗਈ। ਪਰ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਵਿਰੋਧੀ ਪੱਖ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਵਿਰੋਧੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੱਖ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਚਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੀ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। -ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਤੇ ਕਈ ਲਹਿਰਾਂ ਦਾ ਹੱਬ ਜਲੰਧਰ

ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਲੰਧਰ ਦਾ ਕਈ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਛਾਪਣ ਦੇ ਛਾਪੇਖ਼ਾਨੇ ਇੱਥੇ ਲੱਗੇ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈਆਂ, ਅਕਾਲੀ ਲਹਿਰ ਦਾ ਮੁੱਢ ਵੀ ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਬੱਝਿਆ, ਪੰਜ ਦਰਿਆ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਕੱਢਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਜਲੰਧਰ ਹੀ ਰਹੇ। ਨਕਸਲੀ ਮੂਵਮੈਂਟ ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਇਹ ਜ਼ਰਖੇਜ਼ ਧਰਤੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਥੇ ਹੀ ਜਗਤਾਰ, ਅਵਤਾਰ ਪਾਸ਼ ਵਰਗੇ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਏ। ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਯਾਦਗਾਰ ਹਾਲ ਲਹਿਰ ਦਾ ਹੀ ਮੁਜੱਸਮਾ ਹੈ।

ਬੜਾ ਹਸ਼ਮੁੱਖ, ਖੁੱਲੀ ਕਿਤਾਬ ਵਰਗਾ ਮਿਲਣਸਾਰ ਹੈ ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਜੌਹਲ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਘੱਟ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੱਗਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨੀ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ, ਬੜਾ ਹੀ ਕੀਮਤ ਬੰਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।.. ਆਮੀਨ ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ 8146001100

ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਵੰਸ਼ਜ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਬਣਿਆ ‘ਜੁਆਇੰਟ ਡਾਇਰੈਕਟਰ’

-2011 ਤੋਂ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਦੀਆਂ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਸੇਵਾਵਾਂ

ਖ਼ਾਲਸਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਵੰਸ਼ਜ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਜੁਆਇੰਟ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਲਹਿਰ ਦੇ ਮੋਢੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ। ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਚ ਮਰਿਆਦਾ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਿਧੜਕ ਕੰਮ ਕੀਤੇ। ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਮੇਰੇ ਬਲਾਗ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। -ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਵੰਸ਼ਜ ਕਿਵੇਂ?

ਦੀਵਾਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਦੋਵੇਂ ਸਕੇ ਭਰਾ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਡ ਝੱਲੀਆਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਰੂਪਨਗਰ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਹੋਏ, ਝੱਲੀਆਂ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਪਲਾਇਨ ਕਰਕੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਵਿਚ ਜਾ ਵਸੇ। ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਦੀਵਾਨ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਕਲੌੜ ਵਿਚ ਆਕੇ ਵੱਸ ਗਿਆ ਜਦ ਕਿ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਬੱਸੀ ਪਠਾਣਾ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਜਾ ਵਸਿਆ। ਪਿੰਡ ਕਲੌੜ ਵਿਚ ਦੀਵਾਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਹੋਇਆ ਜੋ ਆਪਣੀ ਲਿਆਕਤ ਨਾਲ ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਇਆ। ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਡਾ. ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਹੋਇਆ ਤੇ ਇਕ ਧੀ ਹੋਈ ਜਿਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਦਮੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਏ ਸਨ।

ਪਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਕੇ ਚਾਚਾ ਜੀ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਬੱਸੀ ਪਠਾਣਾ ਵਿਚ ਵੱਸ ਗਿਆ। ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਮੁੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਮੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤਰ ਹੋਏ ਆਸ਼ਾ ਸਿੰਘ, ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ, ਕਿਰਪਾ ਸਿੰਘ। ਗਿਆਨੀ ਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਇਆ ਲੱਗਦਾ ਸੀ।

ਅੱਗੇ ਕਿਰਪਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਔਲਾਦ ਵਿਚ ਸੱਤ ਪੁੱਤਰ ਹੋਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਜਮਨਾ ਸਿੰਘ, ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ, ਭਜਨ ਸਿੰਘ, ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ, ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ, ਮੁਖ਼ਤਿਆਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਮਿਹਰ ਸਿੰਘ। ਉਸ ਤੋਂ ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿਚ ਮਿਹਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਮਿਹਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਹੋਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਹਾਕਮ ਸਿੰਘ, ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ। ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿਚੋਂ ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰ ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਹੋਏ ਤੇ ਦੋ ਧੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨਵਜੋਤ ਨੀਲਮ ਅਤੇ ਗਗਨ ਮੋਹਣੀ। ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਵਿਚ ਜੁਆਇੰਟ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਬਣੇ ਹਨ। ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਦੇ ਪਿਤਾ ਸ. ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਵੀ 80 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਨ। -ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਸਫ਼ਰ

ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਪਿਤਾ ਸ. ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਸਰਦਾਰਨੀ ਸਵਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ 27 ਅਕਤੂਬਰ 1972 ਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ ਵਿਚ ਜਨਮੇ। (ਮਾਤਾ ਦਾ ਪਿਛੋਕੜ ਵੀ ਮਾਣਮੱਤਾ ਹੈ, ਮਾਤਾ ਸ਼ਿਵਾ ਜੀ ਮਰਾਠਾ ਦੇ ਵੰਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਹਨ, ਉਹ ਭੋਸਲੇ ਹਨ।) ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਦੀ ਪੜਾਈ ਬੱਸੀ ਪਠਾਣਾ ਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਦੀ ਪੜਾਈ ਕੁਰਾਲੀ ਚੱਕਵਾਲ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ, ਬੀਏ, ਬੀਐਡ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਕਾਲਜ ਫ਼ਤਿਹਗੜ੍ਹ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਮਾਸਟਰ ਇਨ ਜਰਨਲਿਜ਼ਮ ਮਾਸ ਕਮਿਊਨੀਕੇਸ਼ਨ (ਐਮਜੇਐਮਸੀ) ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਹੈੱਡ ਡਾ. ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕਪੂਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਐਮਏ ਹਿਸਟਰੀ, ਐਮਏ ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ ਕੀਤੀ, ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਐਲਐਲਬੀ ਵੀ ਕਰ ਲਈ, ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਕੋਲ ਤਿੰਨ ਗਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਤੇ ਤਿੰਨ ਮਾਸਟਰ ਡਿੱਗਰੀਆਂ ਹਨ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿਚ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਬਤੌਰ ਚੀਫ਼ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋਏ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਵਿਚ ਵੀ ਚੀਫ਼ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਵਜੋਂ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਰਲਡ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਬਤੌਰ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਪੰਜਾਬ ਸਟੇਟ ਏਡਜ਼ ਕੰਟਰੋਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿਚ ਡਿਪਟੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਰਹੇ ਜਦ ਕਿ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਏਡਜ਼ ਕੰਟਰੋਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿਚ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਸਿਵਲ ਸਰਵਿਸ ਦੇ ਪੇਪਰਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵੀ ਚੱਲਦੀ ਰਹੀ।

2011 ਵਿਚ ਬਤੌਰ ਏਪੀਆਰਓ ਭਰਤੀ ਹੋਏ। 2015 ਵਿਚ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਫ਼ਸਰ ਬਣ ਗਏ। ਰੋਪੜ ਤੇ ਐਸਏਐਸ ਨਗਰ ਮੋਹਾਲੀ ਵਿਚ ਡੀਪੀਆਰਓ ਦੀਆਂ ਮਾਣ ਮੱਤੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ। ਪੰਜਾਬ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਪਾਸ ਕਰਕੇ 10 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਬਤੌਰ ਜੁਆਇੰਟ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਆਪਣਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਇਨਸਾਨ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਆਸਾਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਚੰਗੇ ਮਿੱਤਰ ਤੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਵਲ ਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਰ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ੇ... ਆਮੀਨ ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ 8146001100

ਨਵੀਂਆਂ ਕਲਮਾਂ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਨਵਦੀਪ ਢੀਂਗਰਾ’

ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਮੈਨੇਜਰ ਤੋਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿਚ ਝੰਡੇ ਗੱਡਣ ਵਾਲਾ ‘ਪੱਤਰਕਾਰ’

ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕਲਮਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕਈ ਸਾਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤੋਂ ਆਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਭਵਿੱਖੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹੇਗੀ। ਭਾਵੇਂ ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਯੁੱਗ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਝ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਆਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਨੌਜਵਾਨ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਨਵਦੀਪ ਢੀਂਗਰਾ’ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਵੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨਜ਼ਰ ਆ ਸਕਣ। -ਮੁੱਢ ਤੇ ਜਨਮ

ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਕਿਸੇ ਫ਼ਿਲਮੀ ਹੀਰੋ ਦੀ ਝਲਕ ਵਰਗਾ ਹੈ ਨਵਦੀਪ! ਇਹ ਆਰਟੀਕਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਣ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਨਵਾਜ਼ ਦੇਵਬੰਦੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ੇਅਰ ਸੁਣਾ ਛੱਡਿਆ। ਕਹਿੰਦਾ, ‘ਕਮ ਹਿੰਮਤੀ, ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ ਸਮੰਦਰ ਕੇ ਸਫ਼ਰ ਮੇਂ, ਤੂਫ਼ਾਨ ਕੋ ਹਮ, ਖ਼ਤਰਾ ਨਹੀਂ ਕਹਿਤੇ, ਬਨ ਜਾਏ ਅਗਰ ਬਾਤ ਤੋ ਸਬ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਕਯਾ ਕਯਾ, ਔਰ ਬਾਤ ਬਿਗੜ ਜਾਏ ਤੋ ਕਯਾ ਕਯਾ ਨਹੀਂ ਕਹਿਤੇ’। ਮਹਿਜ਼ 39 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਕੋਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ 18 ਸਾਲ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ ਦੇ ਪਲੇਠੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਇੰਚਾਰਜ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਅਸੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ ਦੀ ਲਾਂਚਿੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਵਦੀਪ ਦੀ ਕਲਮ ਵੀ ਲਾਂਚ ਹੋਈ। 2011 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਇਹ ਸਾਥ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਇੰਝ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਅੱਜ ਪਟਿਆਲੇ ਵਿੱਚ ਨਵਦੀਪ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਮਾਨਾਰਥਕ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਤਾਂ ਗ਼ਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੂਲ ਤੌਰ ਤੇ ਕੋਟਕਪੂਰੇ ਦੇ 10 ਅਕਤੂਬਰ 1983 ਦੇ ਜੰਮਪਲ ਨਵਦੀਪ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਭੁੱਲਰ ਵਿਖੇ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦਾ ਬਚਪਨ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੁਝ ਨਿੱਜੀ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਰਮ ਭੂਮੀ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਆਮ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਾਂਗ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਮੌਜ ਮਸਤੀ ਕਰਨ ਦਾ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨਿਭਾਉਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਮਾਤਾ ਊਸ਼ਾ ਰਾਣੀ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਸਤਪਾਲ ਢੀਂਗਰਾ ਦੀ ਗ੍ਰਹਿਸਤੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਨਵਦੀਪ ਨੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ’ਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਰਲ ਕੇ ਮੋਢਾ ਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। -ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਬਤੌਰ ਪੰਜਾਬ ਬਿਊਰੋ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿਚ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਇਕੱਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਇੰਚਾਰਜ ਵਜੋਂ ਅੱਲ੍ਹੜ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਵਦੀਪ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਇਹ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਬਾਰੇ ਕਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੀ ਇਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਜਿਸ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਤੇ ਹੀ ਭੇਜਿਆ ਕਰ। ਖ਼ਬਰਾਂ ਭੇਜਣ ਦੀ ਅਥਾਰਿਟੀ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਵੱਲੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਉੱਥੋਂ ਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਲਿਖਦਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚੈੱਕ ਵੀ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦਾ। ਇਸ ਵਿਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਪ੍ਰਬਲ ਇੱਛਾ ਨਜ਼ਰ ਆਈ। ਇਹ ਚਿਣਗ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੈਂ ਭਰਨ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਇਆ। ਨਵਦੀਪ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ‘ਅਕੀਦਾ ਭਾਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿਚ ਆਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਤੁਹਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪ ਸਿੱਖੀ ਤੇ ਫਿਰ ਕ੍ਰਾਈਮ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇਖ ਕੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਢੰਗ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਸਿਖਾਇਆ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਕਦੇ ਭੁਲਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।’ ਨਵਦੀਪ ਵਕਤ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਗੁਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਨਵਦੀਪ ਨੇ ਸ. ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਸ. ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਵਾਲੀਆ ਤੋਂ ਕਲਮਕਾਰੀ ਦੇ ਗੁਰ ਸਿੱਖੇ। ਵਾਲੀਆ ਦੇ ਦੱਸੇ ਕਦਮ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹੋਏ ਨਵਦੀਪ ਆਏ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਰੋਚਕ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਖ਼ਬਰ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਘਰੇਲੂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਕਾਰਨ ਸੋਲ਼ਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਵਦੀਪ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। 2004 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਦੈਨਿਕ ਭਾਸਕਰ ਦੀ ਲਾਂਚਿੰਗ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਮੁਕੇਸ਼ ਢੀਂਗਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਸਰਵੇ ਟੀਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਿਆ। ਇਹ ਮੀਡੀਆ ਨਾਲ ਨਵਦੀਪ ਦੀ ਪਲੇਠੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ਨੈੱਸ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਟਾਈਮਜ਼, ਸੱਚ ਕਹੂੰ ਆਦਿ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਜੂਨ-2011 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ। -ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਧੀ ਸਮਝ

ਸਾਲ 2014 ਚ ਸੜਕ ਹਾਦਸਾ ਹੋਇਆ। ਹਾਦਸਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਭਿਆਨਕ ਕਿ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਰਹਿਣ ਯੋਗ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਬਕੌਲ ਨਵਦੀਪ, ‘ਜਦੋਂ ਹਸਪਤਾਲ ’ਚ ਜੇਰੇ ਇਲਾਜ ਸੀ ਤਾਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ’ਚ ਜਗ੍ਹਾ ਖ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆਈ ਕਿ ਚੱਲਣਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਇਸ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੋਂ ਉੱਠਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ।’ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਜਲਦੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਦੀਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਕਰਕੇ ਉਹ 15 ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਪੁਰਾਣੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਕਾਰਨ ਮੱਥੇ 'ਚ ਪਏ ਟੋਏ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀ ਜਲਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚ ਨੇ ਉਭਾਰ ਲਿਆ। -ਖ਼ੋਜੀ ਪੱਤਰਕਾਰ

ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਹੁੰਦੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਬਾਲ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਚੇ ਗੁੰਮ ਹੋਣ ਦਾ ਮੁੱਦਾ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ, ਕਿਸੇ ਗ਼ਰੀਬ ਤੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਿਸਟਮ ’ਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬੇਨਿਯਮੀਆਂ ਦਾ, ਨਵਦੀਪ ਤੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰ ਪਰਤ ਫਰੋਲ ਕੇ ਨਿਡਰਤਾ ਨਾਲ ਖ਼ਬਰ ਲਿਖਣ ਵਾਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ। ਅੱਤਿਆਚਾਰੀ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਲੋਕਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਕਲਮ ਚਲਾਉਣਾ ਉਹ ਆਪਣਾ ਧਰਮ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਝੂਠੇ ਬਿੱਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਗ੍ਰਾਂਟ ਹੜੱਪੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਨਵਦੀਪ ਨੇ ਨਸ਼ਰ ਕੀਤਾ। ਬਾਲ ਘਰਾਂ ਦੀ ਬੇਨਿਯਮੀਆਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਲਿਖਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਅੰਤਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਵਦੀਪ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ, ਜਲਗਾਹਾਂ ਤੇ ਜੰਗਲੀ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਨੂੰ ਕਲਾਤਮਕ ਤੇ ਰੋਚਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲਿਖਣਾ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ੂਬੀ ਹੈ। ਸੂਚਨਾ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਨੂੰਨ (ਆਰਟੀਆਈ) ਦੀ ਮਦਦ ਲੈਣ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਹਿਰ ਹੈ। -ਫ਼ੋਟੋ ਫਰੇਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ

ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਲੀਡਰਾਂ ਅਤੇ ਅਫ਼ਸਰਾਂ ਨਾਲ ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੇ ਸੈਲਫ਼ੀਆਂ ਖਿਚਾਉਣ ਦਾ ਟ੍ਰੇਂਡ ਸਿਖ਼ਰਾਂ ਤੇ ਹੈ ਤਾਂ ਨਵਦੀਪ ਉਸੇ ਪੁਰਾਣੀ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਗਰਿਮਾ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠਾ, ਜਦੋਂ ਹਾਕਮ ਜਾਂ ਤਾਕਤਵਰ ਧਿਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਤਸਵੀਰ ਖਿਚਵਾਉਣ ਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਆਪਣਾ ਅਪਮਾਨ ਸਮਝਦੇ ਸਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮਾਗਮ ਤੇ ਬਾਂਹ ਫੜਕੇ ਨਵਦੀਪ ਨੂੰ ਫ਼ੋਟੋ ਖਿਚਾਉਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। -ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ

ਨਵਦੀਪ ਦੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਦੋਸਤਾਂ ਚੋਂ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਮਨ ਅਰੋੜਾ ਉਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਰਾਇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਕਹਿਣਾ ਅਮਨ ਅਰੋੜਾ ਦਾ ਕਿ ‘ਨਵਦੀਪ ਨਵਿਆਂ ਸਮਿਆਂ ’ਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਪੁਰਾਣਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ। ਨਾ ਇਸ ਦੇ ਕੋਲ ਸਰਕਾਰੀ ਕੋਠੀ ਹੈ, ਨਾ ਵੱਡੀ ਕਾਰ ਹੈ, ਨਾ ਇਹ ਕਿਸੇ ਲੀਡਰ ਤੋਂ ਫ਼ਾਇਦਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬਦਲੀ ਰੁਕਵਾਉਂਦਾ ਜਾਂ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਇਹ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇ ਬਦਲੇ 'ਚ ਖ਼ਬਰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਭੈਣ-ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ’ਚ ‘ਐਡਜਸਟ’ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ ਨਵਦੀਪ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਲਿਆਂ ਦਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨਾ ਹੋਕੇ ਮਿਸ਼ਨ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਬੱਸ ਜੰਮਿਆ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ 'ਚ ਹੈ।’

ਖ਼ੈਰ ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਇਨਸਾਨ ਬਹੁਤ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਹੈ। ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਨਵਦੀਪ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਤਿੱਖੇਪਣ ਦੀ ਧਾਰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣੀ ਪਵੇਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਤੁਨਕਮਿਜ਼ਾਜੀ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। -ਪਰਿਵਾਰ ਪਿਤਾ ਸਤਪਾਲ ਢੀਂਗਰਾ ਮਾਤਾ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਉਸ਼ਾ ਰਾਣੀ, ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਢੀਂਗਰਾ, ਮੁਕੇਸ਼ ਢੀਂਗਰਾ, ਪਤਨੀ ਪੂਨਮ ਢੀਂਗਰਾ ਤੇ ਇਕ ਬੇਟੀ ਹੈ ਭਵਨੂਰ। ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ 8146001100