ਬੇਨਿਯਮੇ ਤੰਤਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ’

ਸਥਾਪਤੀ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿਚ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਲਈ ਪੰਗੇਵਾਜ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ ‘ਖੋਖਰ’

ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਫ਼ੀਲਡ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਬੜੀ ਗੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਮੀਡੀਆ ਅਦਾਰੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਡੈਸਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿਚ ਉਲਝ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੀਡੀਆ ਅਦਾਰੇ ਲਈ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਡੈਸਕ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿਚ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਨਿਊਜ਼ ਐਡੀਟਰ, ਸੰਪਾਦਕ ਜਾਂ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਉਲਝ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਅਦਾਰੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਹੋਣੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਪੱਤਰਕਾਰ ਮੀਡੀਆ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਮੀਡੀਆ ਸੰਪਾਦਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਡਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਵਿਚ ਜੇਕਰ ਮੀਡੀਆ ਸੰਪਾਦਕ ਵੀ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਸੰਪਾਦਕ ਕਿਸੇ ਮੀਡੀਆ ਅਦਾਰੇ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣਨ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਹਿਕਾਰੀ ਸਭਾ ਦਾ ਮੈਨੇਜਰ ਬਣ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਸੰਪਾਦਕ ਵੀ ਦੇਖੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਕੜੇ ਤੱਕ ਦੇ ਕੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਨੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਕੜੇ ਸਵੀਕਾਰ ਵੀ ਕੀਤੇ। ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਹਨ ਤੇ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਵੀ, ਪਰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਫੇਰ ਸਾਂਝ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਕੁਝ ਪੱਤਰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਧੁੰਨ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬੇਬਾਕੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨਿਡਰਤਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਅਜਿਹੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਖੇਤਰ ਵੀ ਛੱਡਣਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚਲੋ ਕਾਫ਼ੀ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਬੇਬਾਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਬੇਨਿਯਮੇ ਤੰਤਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾ ਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ’ ਦੀ। ਸੰਗਰੂਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦਾ ਪਿੰਡ ਖੋਖਰ, ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਚਰਚਾ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਪਿੰਡ ‘ਖੋਖਰ’। ਨਕਸਲੀ ਲਹਿਰ ਵੇਲੇ ਕਾਫ਼ੀ ਚਰਚਿਤ ਨਾਮ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ੇਰੀ ਦਾ ਪਿੰਡ ‘ਖੋਖਰ’। ਇਹ ਉਹੀ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ੇਰੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਡੀਐਸਪੀ ਸਿਕੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਬਾਬਾ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ‘ਲਹੂ ਦੀ ਲੋਅ’ ਵਿਚ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਬਹੁ ਚਰਚਿਤ ਪਿੰਡ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਅੱਜ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। 6 ਜੂਨ 1967 ਨੂੰ ਪਿਤਾ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਾਤਾ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ (ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਸਵਰਗਵਾਸੀ)ਘਰ ਜਨਮੇ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਮੁੱਢਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਨਾਮ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ। ਉੱਥੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਥੇਬੰਦੀ ਪੀਐਸਯੂ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਇਸ ਕਾਲਜ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਉਠਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। -ਮੌਜੂਦਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਜੂਨੀਅਰ ਰਿਹਾ- ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਜਦੋਂ ਸੁਨਾਮ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਪੜਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅੱਜ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੇ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਦੇ ਜੂਨੀਅਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਜਿੱਥੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਹਸਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚ ਵੀ ਵੱਧ ਚੜ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਸੰਘਰਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਬੱਸਾਂ ਘੇਰਨੀਆਂ ਨਾਅਰੇਬਾਜ਼ੀ ਕਰਨੀ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖ ਪੜਾਅ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। -ਕਰਮਜੀਤ ਅਨਮੋਲ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸਾਥੀ- ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਸੁਨਾਮ ਕਾਲਜ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਿਆ ਤੇ 1987 ਤੋਂ 1992 ਤੱਕ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਿਹਾ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸਿਤਾਰਾ ਕਾਮੇਡੀ ਕਲਾਕਾਰ ਕਰਮਜੀਤ ਅਨਮੋਲ ਸਮੇਤ 11 ਗ਼ਰੀਬ ਘਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਲਜ ਦਾਖਲਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨੰਬਰ ਕਾਫ਼ੀ ਘੱਟ ਸਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਾਲਜ ਵਿ‌ਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਅਨਮੋਲ ਸਮੇਤ 11 ਗ਼ਰੀਬ ਘਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਦਿਵਾਇਆ। ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਜੰਗੇ ਸੁੱਖੇ ਨੂੰ ਫਾਸੀ ਹੋਈ, ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਫਾਸੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਵੀ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਹੜਤਾਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ। -ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ- ਜਦੋਂ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਅਜੇ ਬੀਏ ਭਾਗ ਦੂਜੇ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਾਤੜਾਂ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਅਜੀਤ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿ‌‌‌ਬਿਊਨ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। -ਖਾੜਕੂ ਲਹਿਰ ਮੌਕੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਜੋਖ਼ਮ- 1993 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਪਾਤੜਾਂ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਗਮਦੂਰ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਬੋਹਾ ਦਾ ਖਨੌਰੀ ਵਿਚ ਝੂਠਾ ਪੁਲੀਸ ਇਨਕਾਉਂਟਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋਇਆ ਦਿਖਾਇਆ ਖਾਰਾ ਬਰਨਾਲਾ ਵਿਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਖਾੜਕੂ ਤੇ 10 ਲੱਖ ਦਾ ਇਨਾਮ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਪੁਲੀਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਉਹ ਇਨਾਮ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲੈਣਾ ਸੀ। ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਨੂੰ ਇਸ ਝੂਠੇ ਪੁਲੀਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਖਨੌਰੀ ਚੌਂਕੀ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਏਐਸਆਈ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੱਕੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖੋਖਰ ਨੇ ਸਪਾਟ ’ਤੇ ਖਨੌਰੀ ਜਾ ਕੇ ਮੌਕਾ ਵੀ ਦੇਖਿਆ। ਪਾਣੀ ਦੀ ਟੈਂਕੀ ਕੋਲ ਝੂਠਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਰਾਤ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਇੱਥੇ ਇਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪੁਲੀਸ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ। ਮੁੰਡਾ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਜੱਫੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਲੀਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਭਜਾਇਆ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਐਸਐਸਪੀ ਜਗਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੀ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਇਹ ਆਮ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪੁਲੀਸ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬੈਲਟਾਂ ਨਾਲ ਕੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਗਮਦੂਰ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਨੂੰ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਮਰਿਆ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਖਾਰਾ-ਬਰਨਾਲਾ ਵਿਚ। ਕਿਉਂਕ‌ਿ ਐਸਐਸਪੀ ਨੇ ਇਨਾਮ ਲੈਣਾ ਸੀ। ਮੌਕੇ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਕੀਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਰਿਪੋਰਟ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚ ਭੇਜੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਨੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਖ਼ਬਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਲੀਸ ਖੋਖਰ ਦੇ ਘਰੇ ਗੇੜੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ, ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਘਰ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪੁਲੀਸ ਦੀ ਜਿਪਸੀ ਬਿਨਾਂ ਨੰਬਰ ਵਾਲੀ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਗਈ, ਮੈਂ ਕੰਧ ਟੱਪ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਭੱਜ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪੁਲੀਸ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਗਈ। ਪੁਲੀਸ ਇਹ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਏਨੀ ਸੱਚੀ ਖ਼ਬਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਸੀ। ਐਸਐਸਪੀ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਪਤਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਇਸ ਖ਼ਬਰ ਦਾ ਪਤਾ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗਾ, ਕਿਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸਬੰਧ ਕਿਸੇ ਖਾੜਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀ ਨਾਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ? ਪਰ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਪਾਟ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਕੀਤੀ ਖ਼ਬਰ ਸੀ ਸੱਚੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਡਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਪੁਲੀਸ ਦਾ ਡਰ ਸਾਡੇ ਘਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿ‌‌‌ਬਿਊਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਹਰਭਜਨ ਹਲਵਾਰਵੀ ਹੋਰੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸੰਪਾਦਕ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਡੀਜੀਪੀ ਕੇਪੀਐਸ ਗਿੱਲ ਸੀ। ਤਾਂ ਸੰਪਾਦਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕੇਪੀਐਸ ਗਿੱਲ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦ‌ਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ‘ਸ਼ੇਰ ਦੀ ਮੁੱਛ ਨੂੰ ਕਾਹਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣਾ ਸੀ।’ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮਾਨਸਾ ਤੋਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦੇ ਜੋਗਿੰਦਰ ਮਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹਲਵਾਰਵੀ ਹੋਰਾਂ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਐਸਐਸਪੀ ਨਾਲ ਰਾਬਤਾ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਐਸਐਸਪੀ ਨੇ ਐਸਪੀ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਘਰ ਧਾਵਾ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ। 10 ਦਿਨ ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਬੜੇ ਔਖੇ ਕੱਟੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਘਟਨਾ 1996 ਦੀ ਹੈ, ਐਸਐਸਪੀ ਨੇ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤਿੰਨ ਖਾੜਕੂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਮਹਿਲ ਕੋਲੋਂ ਫੜੇ ਹਨ। ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਖੋਖਰ ਇਕ ਸਮਾਗਮ ਵਿਚ ਆਕੜ ਪਿੰਡ ਚੱਲਿਆ ਸੀ,ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਮੁੰਡੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਮਹਿਲ ਕੋਲੋਂ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਫੜੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਖੋਜ ਖ਼ਬਰ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਵਕੀਲ ਨੇ ਉਸ ਖ਼ਬਰ ਦੀ ਕਾਤਰ ਮਾਨਯੋਗ ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਹੀ ਫੜੇ ਗਏ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਮਾਨਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ ਵਾਟਰ ਸਪਲਾਈ ਮੰਤਰੀ ਸਨ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਟੈਂਕੀਆਂ ਦੇ ਠੇਕੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਠੇਕੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨਿਯਮ ਵਿਧਾਨ ਅਪਣਾਉਣ ਤੋਂ ਹੀ ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਚਹੇਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਨ, ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਵੀ ਤੱਥਾਂ ਸਮੇਤ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿ‌‌‌ਬਿਊਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ ਦਾ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਭਾਗ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀਆਂ ਕਈ ਖ਼ਬਰਾਂ ਤੇ ਵੀ ਕਈ ਸਾਰੇ ਐਕਸ਼ਨ ਹੋਏ, ਜਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੁਆਰ ਸਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਸਿਮ੍ਹਾ ਰਾਓ ਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ, ਪੰਜ ਕਰੋੜ ਦਾ ਖਰਚਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਵੱਡਾ ਘਪਲਾ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਪੰਜ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਨੇ ਨਕਲ ਮਾਰ ਕੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨੇ ਤਾਂ ਪੀਐਚਡੀ ਦਾ ਥੀਸਿਸ ਹੀ ਨਕਲ ਮਾਰ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਵਿਚ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਡਾ. ਗੁਰਮੀਤ ਮਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਕਾਫ਼ੀ ਵਾਰ ਖੋਖਰ ਨੇ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਕਿਤਾਬ ਨਕਲ ਮਾਰ ਕੇ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਉਂਜ ਉਹ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦਿਨ ਖੋਖਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਕ੍ਰਿਕਟਰਾਂ ਦੀ ਟੋਪੀ ਪਹਿਨ ਕੇ ਆਇਆ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋ ਵਿਦ‌ਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਜਾਅਲੀ ਡਿੱਗਰੀ ਨਾਲ ਐਮਬੀਏ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਐਮਬੀਏ ਦੀ ਡਿੱਗਰੀ ਰੱਦ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਤੇ ਡਿਪਟੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਛਾਬੜਾ ਦਾ ਹੱਥ ਸੀ। ਉਹ ਡਿਪਟੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਤੋਂ ਰਿਵਲਟ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਨੇ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਮੁਨਾਸਬ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਇਕ ਗੱਲ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਕ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਗੇਟ ਤੋਂ ਘੰਟੀਆਂ ਖੜਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਪੱਤਰਕਾਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਬੇਨਿਯਮੇਂ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਦਹਿਸ਼ਤ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। -ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ- ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿਚ ਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਾਵੇ, ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਬਣੀ ਹੈ ਕਿ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਅਫ਼ਸਰ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸਗੋਂ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵਿਚਕਾਰ ਕੜੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਡੀਪੀਆਰਓ ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਕੋਈ ਵੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਖ਼ਬਰ ਨੂੰ ਰੋਕੇ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬੜੀ ਨੇੜਤਾ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ, ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਕਈ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਵਿਰੋਧਤਾ ਵੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਰਾਬਤਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਖ਼ਬਰਾਂ ਕਰਦਾ, ਪ੍ਰੈੱਸ ਨੋਟ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਲੱਭਦਾ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਇੱਟ ਖੜੱਕਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਤਾਂ ਖ਼ੈਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਵਾਪਰੀ ਹੈ, ਮੇਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਖ਼ੈਰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਹੈਰਾਨੀ ਜਨਕ ਹਨ (ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੇਖ ਵਿਚ ਸਾਂਝ ਪਾਵਾਂਗੇ) ਪਰ ਇਕ ਗੱਲ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਜਾਵੋਗੇ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵਾਹਦ ਇਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਐਂਟਰੀ ਅਮਰਿੰਦਰ ਦੀ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਵਿਚ ਵੈਨ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਗੇਟ ਤੇ ਹੀ ਏਪੀਆਰਓ ਦੁੱਗਲ ਹੋਰੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਲਈ ਹੀ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਨ ਸਾਡੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਡਿਊਟੀ ਵੀ ਬੜੀ ਸ਼ਿੱਦਤ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਬੇਨਿਯਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਲੀਲ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। -ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਜਾਣਾ- ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿ‌‌‌ਬਿਊਨ ਦੀ ਇੰਟਰਨਲ ਪਾਲਿਟਿਕਸ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਇਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਬੜਾ ਰੋਲ ਨਿਭਾਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਪਟਿਆਲਾ ਨਜ਼ਦੀਕ ਸਿੰਗਲਾ ਸਾਈਕਲ ਸਟੈਂਡ ਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਸਿੱਖੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਹੀ ਝੂਠੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚੋਂ ਕਢਵਾ ਦਿੱਤਾ। (ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਨੇ ਉਸ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਲਿਆ ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਲੜੀ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਹੀਂ ਲਿਖ ਰਿਹਾ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਖ ਕੇ ਮੈਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਚਰਚਾ ਨਹੀਂ ਛੇੜਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ) ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਗ਼ਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਖ ਵੱਖ ਮੀਡੀਆ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਇਕ ਪੱਖ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਪਰ ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਫ਼ਰਕ ਪਿਆ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮੋਬਾਇਲ ਸਰਕਾਰੀ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਵਿਚ ਡਰ ਬਣਿਆ ਰਹੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਟਿਆਲਾ ਬੇਨਿਯਮੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਕੁ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਡਰ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਨਾਮ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਦਾ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਾ ਬੇਨਿਯਮੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਤੇ ਬੇਨਿਯਮੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵਿਚ ਡਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। -ਜਗਬਾਣੀ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ- ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਸਾਲ ਵਿਹਲਾ ਰਿਹਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਪੋਕਸਮੈਨ, ਐਨ ਆਰ ਆਈ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ, ਸਟੈਂਡਰਡ ਵਰਲਡ ਟੀਵੀ, ਵਿਚ ਰਿਹਾ। ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਡੈਸਕ ਤੇ ਵੀ ਨਿਊਜ਼ ਹੈੱਡ ਤੌਰ ਤੇ ਰਿਹਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਜਗਬਾਣੀ, ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ, ਗਲੋਬਲ ਟੀਵੀ ਤੇ ਡੇ ਐਂਡ ਨਾਈਟ ਟੀਵੀ, ਵਿਚ ਰਿਹਾ। ਜਗਬਾਣੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕੀਤੀ, 2012 ਵਿਚ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੂੰ ਫਾਸੀ ਲੱਗਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਤਹਿ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਪਟਿਆਲਾ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਜਲਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੇਕਰ ਜਲਾਦ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫਾਂਸੀ ਜੇਲ੍ਹ ਦੇਣਾ ਜੇਲ੍ਹ ਸੁਪਰਡੰਟ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ’ਜਾਖੜ ਨਾਮ ਦੇ ਜੇਲ੍ਹ ਸੁਪਰਡੰਟ ਨੇ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਜਗਬਾਣੀ ਵਿਚ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਨੇ ਲਗਾਈ, ਪਰ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਜੇਲ੍ਹ ਸੁਪਰਡੰਟ ਮੁੱਕਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਅਵਿਨਾਸ਼ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਜੇਲ੍ਹ ਸੁਪਰਡੰਟ ਮੁੱਕਰ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਖ਼ਬਰ ਸੱਚੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਪਰਡੰਟ ਨੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਕਚਹਿਰੀਆਂ ਵਿਚ ਲਿਖ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਰਦਾਰ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਫੇਰ ਯੂ ਐਨ ਆਈ ਤੇ ਪੀ ਟੀ ਆਈ ਤੋਂ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਤੇ ਮੇਰੀ ਖ਼ਬਰ ਸੱਚੀ ਸਾਬਤ ਹੋਈ। -ਡੇ ਐਂਡ ਨਾਈਟ ਵਿਚ ਖ਼ਬਰ ਦਾ ਤਹਿਲਕਾ- ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ, ਸਮਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਰਦੇ ਫਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆ ਖ਼ਬਰਾਂ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸਥਾਪਤੀ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ‘ਪੰਗਾ ਲੈਣਾ’ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਈਂ ਵਾਧੂ ਦਾ ਪੰਗਾ ਲੈਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰੇ, ਪ੍ਰੈੱਸ ਨੋਟ ਦੇਖੇ ਤੇ ਬੱਸ ਜੋ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲਾਓ, ਹੋਰ ਕੀ? ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤਤਕਾਲੀ ਡੀਜੀਪੀ ਰਾਜਦੀਪ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਆਈਪੀਐਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 16 ਵਿਚ ਸਰਕਾਰੀ ਕੋਠੀ ਲਈ, ਜਿਸ ਦੀ ਰੈਨੋਵੇਸ਼ਨ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਕਰੀਬ ਇਕ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਕਥਿਤ ਖ਼ਰਚੇ, 10 ਲੱਖ ਦਾ ਖਰਚਾ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਅਨ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੁੰਦਰੀਕਰਨ ਵਿਚ ਕਰੀਬ 40 ਲੱਖ ਦਾ ਕਥਿਤ ਘਪਲਾ ਹੋਇਆ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਖੋਜ ਭਰਪੂਰ ਖ਼ਬਰ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਵੱਲੋਂ ਹੀ ਬਣਾਈ ਜੋ ਡੇ ਐਂਡ ਨਾਈਟ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ ਤੇ ਚਲਾਈ ਗਈ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਟੀਵੀ ਦੇ ਮੁਖੀ ਕੰਵਰ ਸੰਧੂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਖ਼ਬਰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਡੈਸਕ ਕੋਲ ਆਗਏ, ਕਹਿੰਦੇ ‘ਇਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ’ ਪਰ ਖੋਖਰ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਉਸ ਕੋਲ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਉਸ ਰਿਪੋਰਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਾਕੀ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਵੀ ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ। -ਧਮਕੀਆਂ ਅਦਾਲਤੀ ਕੇਸ ਆਦਿ- ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਨੋਟਿਸ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਨਾ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੀ ਨਾ ਹੀ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਨੇ ਕਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੀ, ਨੋਟਿਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਖੋਖਰ ਐਨ ਆਰ ਆਈ ਟੀਵੀ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਭਾਖੜਾ ਦੇ ਪੈਚ ਵਰਕ ਕੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਖ਼ਰਚੇ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁੱਖ ਅਧਿਕਾਰੀ ਕੋਲੋਂ ਪੱਖ ਲੈਣ ਲਈ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਨਾਭਾ ਰੋਡ ਤੇ ਸਥਿਤ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿਚ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਖੋਖਰ ਨਾਲ ਬਦਤਮੀਜ਼ੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਖੋਖਰ ਦਾ ਕੈਮਰਾ ਤੇ ਮੋਬਾਇਲ ਖੋਹ ਲਿਆ । ਖੋਖਰ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ‌ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਵਿਚ ਖ਼ਲਲ ਪਾਉਣ ਦਾ ਕੇਸ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ, ਸਾਰਾ ਮਾਮਲਾ ਮੌਕੇ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਖੋਖਰ ਦੀ ਮਦਦ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਅਸੀਂ ਡੀਜੀਪੀ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਏ, ਤਾਂ ਵਿਰਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ ‘ਤੁਸੀਂ ਕਤਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ’ ਉਸ ਵੇਲ ਡੀ ਆਈ ਜੀ ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੁਕਮ ਕੀਤੇ ਕਿ ਕੇਸ ਰੱਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕੇਸ ਰੱਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। -ਸੰਪਾਦਕ ਕੌਣ ਕੌਣ ਰਹੇ- ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚ ਹਰਭਜਨ ਹਲਵਾਰਵੀ, ਅਜੀਤ ਵਿਚ ਬਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿ‌ਬਿਊਨ ਵਿਚ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਆਦਿ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਜਗਬਾਣੀ ਦੇ ਅਵਿਨਾਸ਼ ਚੋਪੜਾ, ਡੇ ਐਂਡ ਨਾਈਟ ਦੇ ਕੰਵਰ ਸੰਧੂ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਉਹ ਦੈਨਿਕ ਸਵੇਰਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਸਰਗਰਮ ਹਨ। -ਸਾਥੀ ਪੱਤਰਕਾਰ- ਬਹੁਤ ਸਾਥੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਰੋਜ ਸਰਹਿੰਦੀ, ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਾਖਾ, ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ, ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਬੰਗ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ, ਨਰੇਸ਼ ਸ਼ਰਮਾ, ਗੁਰਉਪਦੇਸ਼ ਭੁੱਲਰ, ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਹਿਕਾਰੀ ਖੰਡ ਵਿਚ ਰਹੇ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਰਣਦੀਪ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। -ਪਰਿਵਾਰ- ਭਰਾ ਡਾ. ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਫੈਸਰ ਹੈ, ਇਕ ਬੇਟਾ ਤੇ ਇਕ ਬੇਟੀ ਹੈ। ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਸੁਖ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੋਖਰ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੇ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਅੱਜ ਲਈ ਏਨਾ ਹੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ। ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੀ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।... ਆਮੀਨ -ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਅਕੀਦਾ- 8146001100